Revue Blanche springt niet alleen in het oog met zijn ietwat ongebruikelijke, maar warme en kleurrijke bezetting: sopraan, fluit, altviool en harp. De tomeloze bezieling van de muzikanten en de inspirerende zoektocht naar repertoire laten ons ook kennismaken met buitengewoon interessante werken en arrangementen. 

Hoop, verlangen, passie, weemoed, vreugde, … Bittersweet is de liefde in dit Engels-geïnspireerd programma. Het was de renaissancecomponist John Dowland die zich afvroeg hoe iets zo rijk kan zijn en tegelijk het verlangen alleen maar groter maakt. Zijn lied If My Complaints inspireerde Benjamin Britten drie eeuwen later tot het schrijven van zijn Lachrymae, waarin de altviool het verscheurende lot van Dowlands thema aangrijpend neerzet. In Vaughan Williams Blake Songs zijn de lyrische verzen een fijngevoelige verklanking van de met onschuld doorleefde gedichten van William Blake: ‘Who countest the steps of the Sun, Seeking after that sweet golden clime’. Waar de liefde ooit diepe wonden sloeg, heelt John Taveners wonderschone liedcyclus To A Child Dancing In The Wild op gedichten van W.B. Yeats. Nergens winnen de gevleugelde woorden van deze dichters aan meer zeggingskracht en verbeelding dan in dit hartverwarmende concertprogramma.